آشنایی با سم شیمیایی تتراآزین Tetrazines | هر آنچه که باید بدانید
Thursday، ۱۵ Aazar ۱۴۰۳
«تتراآزین‌ها» (Tetrazines) دسته‌ای از ترکیبات هتروسیکلی شیمیایی هستند که دارای یک حلقه شش‌عضوی آروماتیک با چهار اتم نیتروژن می‌باشند. این ترکیبات به دلیل ساختار شیمیایی منحصربه‌فرد خود، کاربردهای گسترده‌ای در کشاورزی، شیمی، زیست‌شناسی و حتی صنایع دارویی دارند. با وجود شیمیایی بودن تتراآزین، این آفت‌کش همانند کنه‌کش گیاهی ماریا پرو باقی‌مانده چندانی ندارد و در مواجهه با آفات مقاوم کاربردی است.
همچنین این ترکیبات شیمیایی در برخی آفت‌کش‌ها به‌کار می‌روند. این ترکیبات با اختلال در فرآیندهای متابولیکی آفات، باعث مرگ آن‌ها می‌شوند. به‌بیانی دقیق‌تر، برخی مشتقات تتراآزین به عنوان کنه‌کش‌های شیمیایی عمل می‌کنند و برای کنترل طیف گسترده‌ای از آفات و کنه‌ها طراحی شده‌اند.
مناسب برای کنترل آفات خاص
تترازین‌ها به دلیل ویژگی‌های اختصاصی خود، در کنترل آفات زیر مؤثر هستند که در ادامه معرفی می‌کنیم.
کنه‌ها: شامل تخم، لارو و کنه‌های نابالغ در محصولات کشاورزی مانند مرکبات، سیب، هلو، انگور و گیاهان زینتی.
آفات برگ‌خوار: برخی مشتقات تترازین می‌توانند برای کنترل آفات برگ‌خوار در محصولات خاص استفاده شوند.
آفات مقاوم: این ترکیبات در بسیاری از موارد برای کنترل آفات مقاوم به دیگر آفت‌کش‌ها استفاده می‌شوند، زیرا دارای مکانیسم عمل متفاوتی هستند.
ویژگی‌های برجسته سم شیمیایی تترآازین
انتخابی بودن، اثرگذاری طولانی و سازگاری با محیط زیست سه مورد از مهم‌ترین ویژگی‌های تتراآزین هستند. در ادامه، هر کدام از آن‌ها را معرفی می‌کنیم.
انتخابی بودن: بسیاری از کنه‌کش‌های مبتنی بر تترازین به‌طور اختصاصی بر مراحل نابالغ کنه‌ها اثر می‌گذارند و برای حشرات مفید مانند زنبورها کم‌خطر هستند.
اثر طولانی‌مدت: اثرات پایدار و ماندگار بر روی تخم‌ها و مراحل ابتدایی چرخه زندگی کنه‌ها.
سازگاری با محیط‌زیست: بسیاری از مشتقات تترازین تجزیه‌پذیری بالایی در محیط دارند و خطر آلودگی محیطی کمی ایجاد می‌کنند.
ترکیب شیمیایی سم شیمیایی تتراآزین
تتراآزین‌ها ترکیبات هتروسیکلی با فرمول شیمیایی C₂H₂N₄ هستند که شامل یک حلقه شش‌عضوی آروماتیک با چهار اتم نیتروژن می‌باشند. سه ایزومر اصلی برای تترازین‌ها وجود دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم.
1,2,3,4-تترازین
1,2,3,5-تترازین
1,2,4,5-تترازین
نمونه‌های مشتقات تتراآزین
دو مورد از مهم‌ترین مشتقات تتراآزین را در ادامه معرفی می‌کنیم.
دیفلویدازین: کنه‌کشی انتخابی که به‌ویژه برای باغ‌ها و تاکستان‌ها مناسب است.
کلوفنتزین: کنه‌کش تخم‌کش که در گیاهان زینتی و میوه‌های درختی استفاده می‌شود.
این ویژگی‌ها باعث شده‌اند تترازین‌ها به یکی از گزینه‌های موثر در مدیریت آفات کشاورزی تبدیل شوند.
شیوه استفاده از کنه کش تتراآزین
در این بخش، به‌طور کامل شیوه به‌کار بردن این کنه کش را معرفی می‌کنیم.
مقدار مصرف: بسته به نوع محصول و آفت، دوز مصرفی متفاوت است؛ بنابراین، پیروی از دستورالعمل تولیدکننده ضروری است.
روش کاربرد: محلول‌پاشی بر روی گیاهان به‌صورت یکنواخت.
زمان استفاده: در مراحل اولیه ظهور آفت برای افزایش کارایی.
موارد احتیاطی در استفاده از کنه کش شیمیایی
در این بخش، مواردی که در هنگام استفاده از کنه کش تتراآزین به‌کار می‌رود را معرفی می‌کنیم.
حفاظت فردی: استفاده از دستکش، ماسک و لباس محافظ هنگام کاربرد.
محیط‌زیست: تتراآزین‌ها ممکن است برای موجودات غیرهدف مضر باشند؛ بنابراین، از آلودگی منابع آبی جلوگیری شود.
سلامت انسان: تماس مستقیم با پوست و استنشاق بخارات آن‌ها می‌تواند مضر باشد؛ بنابراین، رعایت نکات ایمنی ضروری است.
منابع:
در این بخش، مهم‌ترین منابع به‌کار رفته برای نوشتن این مطلب از مجله طوبایو را معرفی می‌کنیم.
Diflovidazin - University of Hertfordshire